บทความ
จากหนุ่มวิศวกร มาเป็น หนุ่มBeyonce
เป็นอีกครั้ง...ที่เพื่อนผู้มั่นคงบอกผมว่าถึงวันนี้เขาจะมีรายได้แบบพอกินพอใช้ไม่ร่ำรวยแต่รู้มั้ย..พอถึงวัยเกษียณ เขาก็จะมีบำเหน็ดบำนานกินตลอดชีวิต ไม่ลำบากลูกหลานหาเลี้ยงเลย...
อืม...ผมฟังดูก็คล้อยตามเลยนะ แต่...ติดอยู่นิดเดียว ผมต้องทนพอกินพอใช้ไปอีกกี่ปี? จึงจะเกษียณและที่สำคัญ ไอ้พอกินพอใช้น่ะมันพอสำหรับกี่คน?เพราะวันนี้ผมมีหน้าที่ต้องดูแลพ่อแม่ ครอบครัวให้อยู่ดีมีสุขตามหน้าที่ความเป็นลูกที่ดี...ถ้ามีชีวิตในวันนี้ เพื่อทนรอเกษียณในวัย60ปี ผมไม่รู้ว่า พ่อกับแม่ผมจะรอไหวมั้ย?
นี่จึงเป็นคำตอบว่า ทำไมวันนี้ ผมจึงละทิ้งอาชีพ วิศวกรที่มีเกียรติ มาทำงานที่หลายๆคนเกลียด (ทั้งๆที่ไม่เคยศึกษามัน!)
แต่...อาชีพนี้ล่ะ ที่ทำให้ผมมีรายได้เดือนล่ะ 500,000 บาทใน1ปี และผมจะมีรายได้เดือนล่ะ 1,000,000 บาท ในปี2558นี้แน่นอน!!!
คุณล่ะ...จะเกลียดความมั่งคั่งและรักความมั่นคงไปถึงไหน...น่าเสียดายนะ ถ้าเกิดมาทั้งทีไม่ได้ดูแลบุพการีให้ดีกว่านี้ทั้งๆที่เรายังทำได้!!!
"ก็แค่อยากเล่า เพราะเรารักกัน"
Dr. Pop Lullaman
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น